Witamy
Naszą specjalnością jest wykonywanie wylewek betonowych, w technologii na półsucho z mixokreta spalinowego zacieranych maszynowo.
Jest to metoda bardzo szybka i jednocześnie najdokładniejsza na rynku dzięki czemu zaoszczędza sie w późniejszych etapach mnóstwo pieniędzy i nerwów związanych z poprawkami. Dlatego tak istotne jest wybrać ekipę by zrobiła to dokładnie.
Jesteśmy doświadczoną ekipą działającą w niezmienionym składzie od kilkunastu lat, NIEPIJĄCĄ, punktualną i słowną.
Nadaje sie pod każdy rodzaj podłoża (panel, płytka, deska, kamień). Każdy glazurnik chwali sobie naszą dokładość przez co ma przyjemność w swojej dalszej pracy.
Telefon czynny do późnych godzin wieczornych...
Zapraszamy
Urodził się w zubożałej rodzinie szlacheckiej, jako syn Ludovica Pecciego i Anny Prosperi-Buzi. Rodzina Peccich była uboga, ale szczyciła się starymi szlacheckimi tradycjami, zwłaszcza matka wywodziła swój ród od słynnego Cola di Rienzo. Ojciec był pułkownikiem w milicji baronalnej. Po wejściu Francuzów sprawował też funkcje administracyjne w nowym zarządzie miasta. Rodzina była liczna, a przyszły papież był szóstym dzieckiem, obok trzech braci i dwóch sióstr. Jego bratem był kardynał Giuseppe Pecci. Kształcił się w kolegium jezuickim w Viterbo, do którego trafił wraz z bratem Józefem w 1818 r. Nauka trwała 6 lat. Następnie kontynuował naukę na Kolegium Rzymskim oraz w Kościelnej Akademii Szlacheckiej. Uzyskał doktorat z teologii (w roku 1836) oraz obojga praw. 31 grudnia 1837 przyjął święcenia kapłańskie. W 1837 był prałatem Jego Świątobliwości oraz referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej. 27 stycznia został wybrany arcybiskupem tytularnym Damietty oraz nuncjuszem apostolskim w Belgii, którym był w latach 1843-46. Następnie, 19 stycznia 1846 został arcybiskupem Perugii. W tym czasie protestował przeciwko zajęciu miasta przez Sardynię, a także zreformował działanie tamtejszego seminarium duchownego. Popierał tomizm i pragnął zbliżenia katolicyzmu i kultury nowoczesnej. 19 grudnia 1853 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Lorenzo in Panisperna, natomiast 21 września 1877 został kamerlingiem i pozostał nim do elekcji.
Podczas konklawe był kandydatem umiarkowanej frakcji i został wybrany w trzecim głosowaniu, 20 lutego 1878. Został ukoronowany 3 marca 1878 w Bazylice Watykańskiej. Pierścień Rybaka Leona XIII
Leona XIII uznaje się za pierwszego nowoczesnego papieża, dążącego do dialogu ze współczesnym światem, ale nierezygnującego jednocześnie z ewangelizacji życia społecznego. Swoją postawę wyraził już w kwietniu 1878, kiedy to wydał encyklikę Humanum genus, gdzie uznał pogodzenie Kościoła z kulturą za priorytet swojego pontyfikatu. W kwestiach potępiania masonerii, socjalizmu czy nihilizmu, kontynuował politykę Piusa IX. Podobnie jak poprzednik, popierał centralizację władzy kościelnej, między innymi poprzez wzmocnienie władzy nuncjuszów, a także popierał ideę tomizmu (encyklika Aeterni Patris z 4 sierpnia 1879). W 1893 ustanowił uroczystość Świętej Rodziny, które obchodzone jest w oktawie Bożego Narodzenia. Siedem lat później, przy okazji obchodów Roku Jubileuszowego, poświęcił rodzaj ludzki Najświętszemu Sercu Jezusowemu. 13 września 1896 r. listem apostolskim Apostolicae curae święcenia w kościele anglikańskim uznał za nieważne, a sukcesję apostolską za przerwaną. Kreował 147 kardynałów na dwudziestu siedmiu konsystorzach. Za czasów Leona XIII w Polsce powstał mariawityzm, a w Stanach Zjednoczonych – Narodowy Kościół katolicki. Łącznie powołał 248 nowych biskupstw, a także pierwszego delegata w USA. W latach 90. napisał dwa listy apostolskie: Praeclara i Satis cognitum, skierowane do chrześcijan niekatolickich, których zaprosił do ponownego przyłączenia się do Kościoła rzymskokatolickiego.
18 sierpnia 1883 otworzył Tajne Archiwa Watykanu, umożliwiając dostęp do nich wszystkim naukowcom, niezależnie od wyznania. Pod koniec pontyfikatu, ustalił nowe kryteria cenzury (1897) i nowego Indeksu ksiąg zakazanych (1900). 30 października 1902 powołał Papieską Komisję Biblijną, której zadaniem było troska o nauki o Biblii. Ustanowił również odznaczenie „Pro Ecclesia et Pontifice”. Leon był tercjarzem franciszkańskim i troszczył się o rozwój tego zakonu. Aby przywrócić XII-wieczne ideały i zwiększyć liczbę członków, złagodził regułę zakonną w konstytucji Misericors Dei Filius z 1888 roku. Papież dużą uwagę poświęcał sprawom społecznym. Już na początku pontyfikatu wypowiedział się przychylnie na temat ustrojów demokratycznych (encyklika Diuturnum illud z 29 czerwca 1881). Cztery lata później, 1 listopada 1885 wydał Immortale Dei, gdzie określił zakres władzy duchowej i świeckiej oraz podkreślił, że każda władza jest legalna, o ile zapewnia dobrobyt społeczny. 20 czerwca 1888 w encyklice Libertas praestantissimum, stwierdził natomiast, że Kościół winien być strażnikiem dobrze rozumianej wolności. Leon stał się znany jako autor pierwszej i najważniejszej encykliki społecznej Rerum novarum, w której przedstawione zostały zasady katolickiej nauki społecznej. Encyklika ta, wydana 15 maja 1891 roku, zawiera poglądy opowiadające się za uczciwą płacą, prawami robotników i związkami zawodowymi, przez co Leon został określony mianem „papieża robotników”.
Podobnie jak Pius IX, Leon XIII pragnął przywrócić Państwo Kościelne z jego wpływami. Nowy papież był jednak zdecydowanie bardziej otwarty na dyplomację, co umożliwiło Ottonowi von Bismarckowi wycofanie się z Kulturkampfu i ustaw antykościelnych. Leon poczynił dalsze ustępstwa na rzecz Niemiec licząc, że wraz z Austrią wystąpią one przeciw Zjednoczonemu Królestwu Włoch. Jednak nadzieje okazały się płonne, ponadto Niemcy i Austria odnowiły trójprzymierze z Włochami w 1887. Wówczas papież usiłował nawiązać kontakty z Francją, co również zakończyło się niepowodzeniem. Katolicy francuscy byli na tyle oburzeni, że odnowiono konkordat z 1801 i wprowadzono ustawy antykościelne, a papież nie otrzymał pomocy w rozwiązaniu tzw. kwestii rzymskiej. Ustanowił stosunki dyplomatyczne z Belgią, lecz nie udało mu się to z Wielką Brytanią, pomimo że poparł ją w walce ze zbuntowanymi katolikami irlandzkimi. Po zabójstwie cara Aleksandra II i wstąpieniu na tron Aleksandra III udało się nawiązać stosunki dyplomatyczne z Imperium Rosyjskim. Dzięki temu Leon XIII w 1882 roku wskrzesił diecezję kielecką i mianował 12 biskupów w 1883. Skierował także w 1894 roku encyklikę Charitatis providentiaeque do biskupów polskich w której podkreślił zasługi Polski dla chrześcijaństwa ale jednocześnie wezwał wiernych do lojalności wobec zaborców.
Pomnik i grób Leona XIII w Bazylice św. Jana na Lateranie Leon XIII był pierwszym papieżem urodzonym w XIX wieku, a także pierwszym, który zmarł w XX wieku; dożył wieku 93 lat (umierając 20 lipca 1903). W ostatnich dniach życia dyktując jeszcze sekretarzowi łacińskojęzyczne wiersze dotyczące problematyki umierania (ostatni z nich nosił tytuł Strapionej duszy nocne rozmyślania). Pochowany jest na Lateranie
